کمتر کسی است که نام عرضه اولیه ارز دیجیتال یا کوین را نشنیده باشد. تقریبا غیرممکن است که چیزی در مورد تکنولوژی بلاک چین و ارزهای دیجیتال شنیده باشید و اسم ICO به گوشتان نخورده باشد.

استارت‌آپ‌ها در خرید ارز دیجیتال برای تامین سرمایه اولیه‌ی پروژ‌ه‌های خود اقدام به عرضه اولیه ارز دیجیتال (Initial Coin Offering) می‌کنند. به این ترتیب که افراد مختلف مبالغی برای سرمایه‌گذاری در اختیار صاحبان پروژه قرار می‌دهند و در ازای آن توکن بلاک چین پروژه‌ی جدید را دریافت می‌کنند. این روش تا حدودی مشابه عرضه اولیه سهام (IPO) است. در ادامه به این سوال پاسخ خواهیم داد که ico چیست و نحوه خرید آن خواهیم پرداخت.

تاریخچه عرضه اولیه ارز دیجیتال

عرضه اولیه از سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ آغاز شد. در آن سال‌ها پروژه‌های مختلف توانستند، از این روش جذب سرمایه کنند و فعالیت خود را در دنیای کریپتوکارنسی ادامه دهند. این روش در سال ۲۰۱۷ به اوج موفقیت رسید و طی این سال پروژه‌های مختلف توانستند در مجموع ۵.۶ میلیارد دلار سرمایه جذب کنند. این مبلغ در دو ماهه‌ی نخست سال ۲۰۱۸ به یک میلیارد دلار رسید.

پروژه‌ی اتریوم یکی از موفق‌ترین رویدادهای عرضه اولیه سکه است و توانسته به تنهایی ۵۰ میلیون دلار جذب سرمایه کند و بالغ بر ۱۸ میلیون دلار از این رویداد سود کسب کند.

در این سال‌ها تعداد زیادی از پروژه‌ها که رویداد عرضه اولیه کوین را برپا کردند؛ موفقیت آن‌چنانی کسب نکردند و نتوانستند انتظارات سرمایه‌گذاران را برآورده کنند. این عدم موفقیت سبب شد مال‌باختگان این پروژه‌ها به مراجع قانونی مراجعه و از صاحبان آن‌ها شکایت کنند. این روند پای نهادهای قانونی و نظارتی را تا حدودی به عرضه اولیه ارز دیجیتال باز کرد و سبب شد قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای اجرای این رویداد وضع شود.

پس از وضع این قوانین، دیگر پروژه‌ها قادر نبودند به آسانی سال‌های نخست اقدام به عرضه اولیه‌ توکن‌ کنند و می‌بایست قوانین و شرایطی را قبل از شروع رویداد رعایت کنند. اما می‌توان گفت هنوز هم این قوانین چندان موفق نبوده و نتوانسته از کلاهبرداری‌ها در این زمینه جلوگیری کند.

عرضه اولیه سکه چگونه انجام می‌شود؟

پروژه‌های جدید ارز دیجیتال برای شروع عرضه اولیه کوین (ICO)، اقدام به انتشار یک برگه سفید یا وایت پیپر (White Paper) می‌کنند. در این یادداشت نقشه‌ی کلی پروژه و اهداف اصلی آن را شرح می‌دهند. همچنین مشخص می‌کنند چه میزان سرمایه نیاز دارند، سهم صاحبان پروژه از توکن‌ها چه مقدار است، چه ارزهایی را از سرمایه‌گذاران می‌پذیرند و مدت زمان عرضه را در این نوشته اعلام می‌کنند.

در زمان عرضه، کسانی که تمایل به سرمایه‌گذاری در پروژه را دارند؛ از طریق ارزهای دیجیتال یا ارزهای فیات که مورد پذیرش صاحبان پروژه است، اقدام به خرید توکن‌ها می‌کنند. این توکن‌های بلاک چینی اگر مورد پذیرش صرافی‌های بزرگی چون بایننس قرار بگیرند، می‌تواند یک سرمایه‌ی قابل پیشرفت برای افرادی باشد که در عرضه اولیه آن‌ها را خریداری کرده‌‌اند.

گاهی ممکن است پس از پایان عرضه اولیه سکه، سرمایه‌ای که صاحبان استارت‌آپ پیش‌بینی کرده بودند؛ جمع‌آوری نشود. در این شرایط پروژه شکست خواهد خورد و صاحبان پروژه موظف هستند تمام مبالغ جمع‌آوری شده را به حساب سرمایه‌گذاران بازگردانند. 

برای مطالعه بیشتر می‌توانید مقاله ارز دیجیتال چیست را مطالعه کنید.

مزایای عرضه اولیه سکه

• آنلاین بودن این رویداد سبب می‌شود سرمایه‌‌گذاران به آسانی در آن شرکت کنند و همچنین خرید و فروش توکن‌های دریافتی خود را به آسانی و در کم‌ترین زمان از راه دور انجام دهند.
• توکن‌ها به‌راحتی و سریع تبدیل به پول نقد می‌شوند و نیازی نیست سرمایه‌گذاران نگران تبدیل آن‌ها به نقدینگی باشند.
• شرکت در رویداد عرضه اولیه ارز دیجیتال به دلیل رشد روز‌افزون محبوبیت و جایگاه ارزهای دیجیتال در اقتصاد جهانی، بازده سریع و بالایی برای سرمایه‌گذاران خواهد داشت.

معایب عرضه اولیه سکه

• نوسانات بالای کریپتوکارنسی‌ها، ممکن است سرمایه‌ی سرمایه‌گذار را در مدتی بسیار کوتاه از بین ببرد.
• تا به امروز در رویدادهای ICO کلاهبرداری‌های متعدی انجام شده است.
• امکان به موفقیت نرسیدن پروژه و از دست رفتن سرمایه وجود دارد.

تفاوت ICO با سیستم‌های سنتی تامین سرمایه چیست؟

علی‌رغم این‌که ICOها به طور کامل جایگزین سرمایه‌گذاری‌های سنتی نخواهند شد، اما مطمئنا دسترسی غیرمتمرکز به سرمایه، مدل‌های تامین سرمایه اولیه سنتی را مختل می‌کند. عرضه اولیه کوین، به صورت کاملا غیرمتمرکز و بر بستر قراردادهای هوشمند بنا نهاده شد. در این روش، صاحبان کسب و کار از تمام نقاط جهان تامین سرمایه می‌کنند.

فرض کنید یک شرکت پروژه‌ای دارد که می‌خواهد آن را اجرا کند، که بودجه لازم را ندارد؛ بنابراین در گزارشی تحت عنوان وایت پیپر، جزئیات پروژه خود، زمان شروع و اتمام کار، مقدار بودجه مورد نیاز، ایده مورد نظر و تیم تشکیل‌دهنده را به صورت عمومی اعلام می‌کند. معمولا در وب‌سایت رسمی یا شبکه‌های مجازی، این وایت پیپر منتشر شده و همه مردم در سراسر دنیا می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند؛ اما در روش سنتی، چنین جامعه‌ای وجود ندارد. مردم به صورت سنتی و به کمک صندوق‌های واسطه تامین نقدینگی، سرمایه اولیه برای راه‌اندازی پروژه خود را تامین می‌کنند.

در روش‌های سنتی، سرمایه مورد نیاز برای یک پروژه توسط نهادهای مرکزی تامین می‌شد؛ این یعنی بعد از بازدهی و سوددهی پروژه، درآمد حاصل بین شرکت و سرمایه‌گذار متمرکز تقسیم می‌شد. اما در روش ICO، هرکس در هر جای دنیا می‌تواند در یک پروژه ارز دیجیتال سهیم شود و از درآمد حاصل آن سود ببرد؛ البته در برخی کشورها مانند آمریکا که قوانین سختی برای جذب سرمایه وجود دارد، همچین چیزی امکان‌پذیر نیست.

از طرفی، در روش‌های سنتی این احتمال وجود دارد که در سرمایه مورد نیاز تقلب یا تخلفی رخ دهد (برای مثال همه پول مورد نیاز به شرکت اهدا نشود)؛ اما با ICO، چون پول مستقیما توسط قرارداد هوشمند از مردم به تیم پروژه انتقال می‌یابد، نهاد واسطی در این بین وجود ندارد. لذا در روش عرضه اولیه توکن امکان ایجاد تخلف وجود ندارد.

تاثیر اتریوم روی ICO

در این بخش، می‌خواهیم بدانیم که تاثیر اتریوم بر روی حوزه تامین سرمایه عرضه اولیه چیست؟ در سال ۲۰۱۷، بلاک چین اتریوم تبدیل به بستری برای برگزاری ICOها شد. تا پایان سال ۲۰۱۷، ۹۰ درصد توکن‌های ایجاد شده برای ICOها روی شبکه بلاکچین اتریوم پیاده شد. این آمار طبق لیست کوین‌مارکت‌کپ اعلام شده، که یکی از معتبرترین منابع قیمت و حجم معاملات ارزهای دیجیتال موجود در بازار است.

ICOهای سال ۲۰۱۷ بدین شکل بود که توکنی بر بستر بلاکچین اتریوم ایجاد می‌شد و آن پروژه برای جذب سرمایه از سرمایه‌گذاران اتر دریافت و آن توکن عرضه شده را اهدا می‌کرد. این اتفاق یکی از دلایل اصلی بود که قیمت اتریوم به بالاترین میزان خود (تقریبا ۱۴۰۰ دلار) در سال ۲۰۱۷ رسید. در اینجا به دلایلی اشاره می‌کنیم که چرا اتریوم توانست چنین قابلیت گسترده‌ای داشته باشد:

• قابلیت نوشتن قرارداد هوشمند بر بستر اتریوم، که باعث شد توسعه‌دهندگان به راحتی بتوانند برنامه‌های غیرمتمرکز (Dapp) خود را روی آن بنویسند و اجرا کنند.محبوبیت پروتکل ERC20 اتریوم که این مزیت را برای صرافی‌های ارز دیجیتال ایجاد می‌کرد تا به راحتی بتوانند توکن‌های جدید را به پلتفرم خود اضافه کنند.
• محبوبیت پروتکل ERC20 اتریوم، که این مزیت را برای صرافی‌های ارز دیجیتال ایجاد می‌کرد تا به راحتی بتوانند توکن‌های جدید را به پلتفرم خود اضافه کنند.
• سرمایه‌گذارانی که در پروژه اتریوم شرکت کردند، در همین چند سال سود زیادی بردند و علاقه شدیدی به گسترش سرمایه‌گذاری‌های خود روی توکن‌های دیگر پیدا کردند.
• همه این عوامل دست در دست هم داد تا اتریوم جذاب‌تر و محبوب‌تر شود. البته این حجم از توکن‌های موجود بر بستر اتریوم و گستردگی جهانی، آن را با مشکل مقیاس پذیری مواجه کرده و شاید چالش‌های زیادی پیش پای توسعه‌دهندگان و برنامه‌نویسان این پروژه قرار دهد.
• با به بلوغ رسیدن مدل ICO، نیاز به انطباق و تکامل آن با بازار بیشتر احساس می‌شود. تخلفات رخ داده در این مدت، هک و کلاهبرداری‌ها و مقررات دولتی نیاز به مدیریت بهتر و اصلاحاتی دارد.

ویتالیک بوترین مقاله‌ای را در مورد گسترش مفهوم و آینده ICO منتشر کرد، که یک سازمان مستقل غیرمتمرکز (DAO) را با ICO ترکیب کرده و نام آن را DAICO گذاشته است. او ادعا می‌کند که این کار پیچیدگی و ریسک مرتبط با عرضه اولیه ارز دیجیتال را با توزیع قدرت به حداقل می‌رساند. برای مثال، این کار مانع از کلاهبرداری صندوق‌های بزرگ می‌شود. موارد زیادی در این مدت مشاهده شد که بعد از جمع‌آوری سرمایه اولیه، پروژه عملی نشده و حتی سرمایه جمع شده به سرقت رفت.

این مکانیزم طوری تعریف شده که اگر پروژه در مرحله اجرا قرار گرفت، سرمایه‌گذاران با رسیدن به یک اجماع، اجازه دسترسی به بودجه را به تیم پروژه می‌دهند و در صورت اتمام پروژه، مطمئن می‌شوند که سود به آن‌ها باز خواهد گشت. اگرچه سیستم‌های رای‌گیری از هر نوع، همیشه مستعد دستکاری هستند، اما مفهوم در اینجا به حفاظت سیستم در مقابل کلاهبرداری کمک خواهد کرد.

تفاوت‌های ICO با IPO

قبل‌تر اشاره کردیم که ICO روشی مشابه عرضه اولیه سهام یا IPO است. در رویداد IPO، شرکت‌های خصوصی هنگامی که تصمیم می‌گیرند در کسب‌وکار خود تحول ایجاد کنند و پیشرفت داشته باشند، اقدام به عمومی کردن شرکت می‌کنند. به این ترتیب که سهام شرکت را به فروش می‌گذارند و سرمایه‌گذارانی که سهام می‌خرند، به شرکای تجاری صاحبان شرکت تبدیل می‌شوند.

شاید در نگاه اول ICO نوع آنلاین IPO به نظر بیاید و تفاوتی بین این دو رویداد وجود نداشته باشد. اما در واقع عرضه اولیه سکه با عرضه اولیه سهام تفاوت‌های اساسی دارد.

• ICO به صورت آنلاین برگزار می‌شود.
• برای ICO نیاز به حداقل سرمایه برای ضمانت نیست.
• ICO نیاز به اخذ مجوز خاصی ندارد.
• نزدیک کردن توکن‌های ICO به پول نقد بسیار آسان‌تر از فروش سهام است.
• در ICO سرمایه‌گذاران در پروژه شریک نمی‌شوند و فقط از سود توکن‌های بلاک چین آن بهره خواهند برد (سرمایه‌گذاران اجازه‌ی ارائه‌ی نظر در رابطه با مسائل مدیریتی را ندارند).
• ریسک سرمایه‌گذاری در رویدادهای ICO به مراتب بالاتر از IPO است.
• قانون‌گذاری در عرضه سهام قوی‌تر از عرضه کوین انجام شده‌ است و IPO قانونمندتر اجرا می‌شود.

توکن و سهام نیز تفاوت زیادی به لحاظ قانونی و حقوقی با یکدیگر دارند. توکن هیچ ارزش ذاتی و پشتوانه‌ای ندارد؛ اما برگ سهام با‌ توجه به قوانین از ضمانت حقوقی برخوردار است.

چگونه از عرضه اولیه ارز دیجیتال مطلع شویم؟

دستورالعمل مشخصی برای اطلاع از عرضه اولیه سکه وجود ندارد. افراد فعال در این حوزه، به صورت مداوم اخبار حوزه رمزارزها را از منابع مختلف دنبال می‌کنند. اگر شما هم قصد دارید از طریق خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال، سود کسب کنید، باید سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی مرتبط با ارزهای دیجیتال را به صورت منظم دنبال کنید. از آنجایی که عرضه‌های اولیه بین مردم هیجان ایجاد می‌کند، در مدت بسیار کوتاهی بسیاری از سایت‌ها به صورت اختصاصی روی آن تمرکز می‌کنند.

کلاهبرداری از طریق عرضه اولیه سکه

تا به اینجا چندین بار به کلاهبرداری‌ از طریق پروژه‌های ICO اشاره کردیم. اما با این تفاسیر آیا باید به‌طورکلی قید شرکت در رویدادهای عرضه اولیه کوین را زد؟

خیر؛ می‌توان با‌ توجه به نکاتی در همان آغاز کار پروژه را اعتبارسنجی کرد و با خیال آسوده به سرمایه‌گذاری در آن پرداخت.

در ابتدا باید بررسی کنیم که چه عواملی سبب شده که ICO بستر مناسبی برای کلاهبرداری باشد.

این رویداد به طور کامل آنلاین است و همه می‌دانیم که سرقت و کلاهبرداری از طریق اینترنت بسیار آسان و سریع صورت می‌گیرد.

هنوز بسیاری از کشورها قوانین خاصی در رابطه با عرضه اولیه سکه وضع نکردند و مراجع قانونی در برخی کشورها نظارتی بر این رویداد ندارند.

نوشتن یک White Paper جذاب و فریبنده کار سختی برای کلاهبرداران نیست. این یادداشت‌ها اولین انگیزه برای سرمایه‌گذاری در این رویدادها هستند و با تهیه‌ی یک وایت پیپر حرفه‌ای به‌راحتی می‌توان افراد را فریب داد.

سودهای کلان همیشه افراد را طعمه کلاهبرداران می‌کند. به دلیل رشد جایگاه ارزهای دیجیتال، این‌‌گونه تصور می‌شود که هر پروژه‌ای حتی گمنام می‌تواند در آینده‌ای نه‌چندان دور سود فراوانی برای سرمایه‌گذاران داشته باشد. این تصور دلیل دیگر موفقیت کلاهبرداران در این حوزه است.

تشخیص معتبر بودن ICO

اگر تازه وارد دنیای ارزهای دیجیتال شده‌اید و تجربه‌ی آن‌چنان در این حوزه ندارید؛ باید از افراد خبره در کریپتوکارنسی برای بررسی اعتبار عرضه اولیه سکه کمک بگیرید.

صاحبان پروژه باید به طور کامل شناسایی شده باشند. وجود یک سایت معتبر برای ارائه‌ی White Paper و سایر اطلاع‌رسانی‌ها، فعالیت مداوم و شفاف اعضای اصلی در شبکه‌های اجتماعی، حضور افراد مطرح در حوزه ارزهای دیجیتال در تیم استارت‌آپ و همچنین معرفی پروژه توسط افراد و کانال‌های معتبر، نکاتی است که باید به آن‌ها توجه کرد.

وایت پیپر پروژه را به طور دقیق مطالعه و بررسی کنید. این یادداشت باید به طور دقیق و جامع اهداف پروژه و نقشه‌ی راه را شرح دهد. هیچ ابهامی در وایت پیپر نباید برای شما وجود داشته باشد.

اهداف ذکر شده در وایت پیپر باید واقعی و قابل لمس و درک باشد. اگر اهدافی غیر منطقی در وایت پیپر پروژه ارائه شده است، به‌هیچ‌عنوان نباید به آن پروژه اطمینان کنید.

وعده‌ی سودهای نجومی و غیرواقعی بدون شک نشان‌دهنده‌ی نامعتبر بودن پروژه است. تمامی پروژه‌‌های مالی و اقتصادی برای پیشرفت نیاز به زمان دارند. وعده‌ی یک شبه پول‌دار شدن همیشه دردسرساز بوده و هست.

وجود سرمایه‌گذاران مطرح در حوزه ارزهای دیجیتال یک نکته‌ی مثبت برای هر پروژه است. افرادی که در دنیای کریپتو نام و نشانی دارند، بدون شک در پروژه‌های قابل اطمینان سرمایه‌گذاری خواهند کرد. همچنین می‌توان بررسی کرد که افراد فعال این حوزه به آن پروژه اشاره‌ای داشته‌اند و آن را تایید کرده‌‌اند یا خیر.

در سایت‌های معتبری که ICO‌ها را رتبه‌بندی می‌کنند نام پروژه‌ی مورد نظر خود را جستجو کنید. ICOBench ،ICODorps ،ICOMarks برخی از این وب‌سایت‌ها هستند. 

در آخر استارت‌آپ باید یک تالار گفتگو و یک فضای باز برای تبادل اطلاعات و نظرها داشته باشد تا سرمایه‌گذاران با نظرات افراد مختلف در رابطه با آن آشنا شوند.

IEO چیست؟ آیا رقیبی برای ICO است؟

عرضه اولیه کوین در صرافی (IEO) همانند ICO است؛ با این تفاوت که در صرافی‌های ارز دیجیتال انجام می‌شود. صرافی ارز دیجیتال از جانب استارت‌آپ‌ها، پلتفرمی ایجاد می‌کند تا سرمایه‌گذاران بتوانند توکن‌های این پروژه‌ها را خریداری کنند. در صرافی‌ها برای خرید توکن استارت‌آپ‌ها باید از توکن یا کوین خود صرافی استفاده کرد.

صرافی بایننس اولین صرافی‌ای بود که این روش را عملیاتی کرد. کاربران این صرافی می‌توانستد توکن شبکه‌های جدید را از طریق عرضه اولیه این صرافی خریداری کنند. استفاده از این روش، به دلیل آن‌که پروژه از فیلتر تیم تحقیقاتی صرافی عبور کرده، امنیت بالاتری دارد.

افرادی که قصد شرکت در IEO دارند، پول خود را مانند ICO به یک قرارداد هوشمند نمی‌فرستند؛ بلکه آنها باید یک حساب در پلتفرم آن صرافی که IEO را برگزار می‌کند، باز کنند. کاربران سپس کوین‌ خود صرافی را به کیف پول ارز دیجیتال خود در صرافی واریز می‌کنند و از آن کوین‌ها برای خرید توکن‌های صادر شده استفاده می‌کنند.

در سال ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰، شرکت در IEOها سود نسبتا خوبی به همراه داشت و تب IEOها بسیار داغ شده بود؛ البته در سال ۲۰۲۱ نیز IEO رونق داشت. اکثر صرافی‌ها شروع به عرضه آنها کرده‌اند و این امر هم می‌تواند به پروژه‌ها و هم صرافی‌ها کمک کند. در واقع می‌توان گفت با افزایش IEOها ممکن است ICOها برای همیشه بی‌استفاده باقی بمانند؛ زیرا توسط IEO، پروژه‌ها می‌توانند خیلی بهتر جذب سرمایه کنند و مانند STO سختگیری‌های قانون‌گذاری نیز وجود ندارد.

STO و DSO چیست؟

DSOها و STOها اساسا یک نوع از عرضه اولیه کوین‌ها هستند؛ اما دارایی‌های دیجیتالی آنها به عنوان اوراق بهادار دسته‌بندی شده‌اند. مفاد STO و DSOها بر اساس شرایط کمیسیون SEC هستند.

DSO مخفف “عرضه اولیه اوراق بهادار دیجیتال” بوده و همواره درصدد این است که واسطه‌ای بین مدیریت سرمایه و سرمایه‌گذار باشد، که اکثرا برای دارایی‌های خصوصی و سایر کلاس‌های دارایی‌‌های غیرقابل تبدیل به پول استفاده خواهد شد. Blockchain Capital طی توکنیزه کردن صندوق سرمایه خود، اولین DSO را برگزار کرد.

عرضه اولیه توکن‌های اوراق بهادار یا STOها، نظارت‌های پشتیبانی شده با دارایی‌ها و مطابق با قانون‌گذاری‌های موجود هستند. در DSOها و STOها همانند ICOها، کوین‌های ارز دیجیتال یا توکن‌ها بیانگر سرمایه‌های سرمایه‌گذار است.

STO  بسیار خاص است. در واقع توکنی است که اوراق بهادار است. اصطلاح DSO لزوما بیانگر این نیست که همه چیز در حال توکنیزه شدن است؛ DSO فقط باید دیجیتال و اوراق بهادار باشد و ضرورتی ندارد که توکن باشد. با این وجود، برای عرضه STO و DSO قانون‌گذاری‌های سخت و دست و پاگیری توسط SEC آمریکا تعبیه شده است، که بسیاری از شرکت‌ها هنوز نتوانسته‌اند ملزومات عرضه آنها را محقق کنند تا بتوانند برای خود جذب سرمایه کنند و یکی از عواملی که در حال حاضر STO و DSO نتوانسته‌اند هنوز جای ICO را بگیرند سخت‌گیری‌های بیش از حد قانونی است.

روش‌های جایگزین ICO

به دلیل آنکه عرضه اولیه سکه بستری برای کلاهبرداری‌های مختلف بوده و قوانین جامعی در رابطه با آن وضع نشده، تا به امروز چندین و چند روش مختلف به‌عنوان جایگزین برای آن معرفی شده است؛ اما فقط تعداد محدودی از آن‌ها قابلیت اجرایی شدن داشتند.

 دو مورد از مهم‌ترین روش‌های جایگزین برای ICO، عرضه اولیه ارز دیجیتال صرافی (IEO) و عرضه اولیه کوین اوراق بهادار (STO) هستند.

IEO 

در رویداد عرضه اولیه کوین صرافی (Initial Exchange Offering)، یک صرافی ارز دیجیتال معتبر نماینده‌ی پروژه‌ی جدید برای اجرای رویداد می‌شود و قبل از آغاز عرضه تمام جوانب کار را بررسی می‌کند تا از درست و قانونی بودن پروژه اطمینان کسب کند. سپس عرضه را آغاز می‌کند و در ازای دریافت مبالغ مختلف از سرمایه‌گذاران به آن‌‌ها توکن‌های پروژه‌ای که نماینده‌ی آن بوده را عرضه می‌کند.

STO 

در روش عرضه اولیه سکه اوراق بهادار (Security Token Offering)، عرضه توکن‌ها باید به‌عنوان اوراق بهادار و با گذر از مجاری قانونی ثبت شوند. این روش برای سرمایه‌گذاران امن و کم ریسک است. در این رویداد صاحبان پروژه به طور کامل احراز هویت می‌شوند و سرمایه‌گذاران می‌توانند با خاطری آسوده، سرمایه‌ی خود را در اختیار آن‌ها قرار دهند.

روش‌های دیگری چون RICO که مخفف Reversible initial coin offering به معنای عرضه اولیه ارز دیجیتال برگشت‌پذیر است (امکان بازپس‌گیری سرمایه در هر مرحله وجود دارد) و IICO که مخفف Interactive Initial Coin Offering به معنای عرضه‌ اولیه‌ کوین تعاملی است (سرمایه‌گذاری برای هر فرد دارای سقف مشخص است)؛ نیز برای رویداد عرضه اولیه سکه تا حدودی شناخته شده و قابل اجرا در مقیاس بزرگ هستند.

چگونه عرضه اولیه ارز دیجیتال بخریم؟

هر پروژه‌ای که قرار است منابع مالی خود را از طریق عرضه اولیه تامین کند، مشخصات کمپین مانند مدت زمان کمپین، اهداف کمپین، مقدار پول موردنیاز و غیره را در یک وب سایت قرار می‌دهد. اولین مرحله برای خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال، ثبت نام در سایت است. در صورتی که نیاز به ثبت نام در وب سایت نباشد، بهتر است دقت و تحقیق بیشتری کنید، زیرا ممکن است با یک سایت کلاهبرداری مواجه باشید. در ادامه به لیستی از بهترین سایت عرضه اولیه اشاره می‌کنیم:

کوین فکتوری (Coin Factory)

کورال (Coral)

کوین لانچ (Coinlaunch)

بلاک استارتر (Blockstarter)

آی‌سی‌او باکس (ICO BOX)

توجه داشته باشید که برای خرید عرضه اولیه باید بیت کوین یا اتر دریافت کنید. از طریق این دو ارز دیجیتال است که می‌توانید عرضه اولیه سکه بخرید. حداقل مبلغ سرمایه‌گذاری به نوع پروژه ربط دارد و متغیر است. در نهایت تنها کاری که باید انجام دهید این است که ارز دیجیتال خود را به آدرس کمپین ارسال کنید. جهت جلوگیری از هرگونه خطا، هنگام ارسال ارز دیجیتال، آدرس کیف پول پروژه را چند بار بررسی کنید. زیرا در صورتی که ارز دیجیتال خود را به آدرس اشتباه انتقال دهید، امکان پس گرفتن آن برای شما وجود نخواهد داشت.

بعد از اتمام این مراحل، شما توکن‌های خریداری شده را در کیف پول خود دریافت خواهید کرد. در کمپین‌های مختلف زمان انتقال توکن به کیف پول کاربران، متفاوت است و ممکن است گاهی تا ماه‌ها طول بکشد.

Pre-ICO چیست؟ 

در آخر باید اشاره‌ای هم به Pre-ICO یا پیش‌فروش عرضه اولیه ارز دیجیتال اشاره کنیم. در این حالت استارت‌آپ‌ها برای به‌دست‌آوردن سرمایه‌ی موردنیاز برای تبلیغات و معرفی پروژه‌ی خود، تعدادی از توکن‌های بلاک چین‌شان را با قیمتی بسیار پایین به ‌فروش می‌رسانند. آن‌ها با این روش می‌توانند با کسب درآمد اولیه، پروژه را در سطح وسیع‌تری معرفی کنند و در ICO سرمایه بیشتری جمع‌آوری کنند.

در این رویداد تعداد توکن‌‌ها بسیار محدود است و در عرض چند ثانیه ممکن است موجودی آن‌ها به پایان برسد. پیش‌خرید عرضه اولیه کوین معمولاً سودهای کلان برای سرمایه‌گذاران در پی خواهد داشت. اگر توانایی و دانش شرکت در عرضه اولیه سکه را دارید، می‌توانید در پیش‌فروش‌ها نیز برای کسب سود بیشتر شرکت کنید.

وضعیت ICO از سال ۲۰۲۰ به بعد

ICO بخشی از بازار ارزهای دیجیتال بود که در سال‌ها ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹ با اقبال معامله‌گران بازار ارزهای رمزنگاری شده مواجه شد. پروژه‌هایی که از این طریق به بازار ارزهای دیجیتال وارد شدند، بسیار زیاد است؛ اما امروز بخش عمده‌ای از آن پروژه‌ها در بازار حضور فعالی ندارند.

برخی از این پروژه‌ها کلاهبرداری بودند و صرفا از هیجان ایجاد شده در بازار، برای کسب ثروت یک‌شبه استفاده کردند. اما در این میان پروژه‌های بسیار قدرتمندی همچون صرافی بایننس نیز معرفی شده است. در سال ۲۰۱۹ با ورود IEOها، کم‌کم ICOها کمرنگ شدند و بیشتر پروژه‌های ارز دیجیتال برای تامین سرمایه مورد نیاز خود، از این روش استفاده می‌کردند.

سال ۲۰۲۰ و با رونق حوزه دیفای روش جدیدی برای تامین سرمایه اولیه مورد نیاز برای پروژه‌های رمزارزها معرفی شد، که اصطلاحا به آن IDO می‌گویند. عرضه اولیه دیفای روشی برای جذب سرمایه از طریق امور مالی غیرمتمرکز یا Defi است. از این رو، به آن عرضه اولیه صرافی‌های غیرمتمرکز یا  Initial DEX Offering نیز گفته می‌شود. 

برخلاف روش‌های قبلی، IDO غیرمتمرکز است و برای استفاده در پروتکل‌های دیفای که سعی در ساخت سیستم‌های مالی نوآورانه و مقیاس‌پذیر را دارند به کار می‌رود. سه توکن UMA، Comp و BAL را می‌توان جز موفق‌ترین توکن‌هایی که با این روش تامین سرمایه خود را انجام داده‌اند، در نظر گرفت.

در سال ۲۰۲۱ در کنار IDO، انواع جدید عرضه اولیه‌ها نیز به‌وجود آمدند، که از جمله آنها می‌توان به عرضه اولیه فارم (IFO)، عرضه اولیه توکن‌های بی‌همتا (INO) و عرضه اولیه متاورس (IMO) اشاره کرد. هر کدام از این سیستم‌های جذب سرمایه، با اهداف و روش‌های منحصر به فردی وارد بازار ارزهای دیجیتال شدند.

جمع بندی:

بازار ارزهای دیجیتال مدام در حال گسترش است. بر اساس فناوری‌های ارائه شده در این حوزه، روش‌های تامین سرمایه اولیه پروژه‌ها نیز تغییر خواهد کرد. عرضه اولیه ارز دیجیتال در ابتدا به روش ICO صورت می‌گرفت. عرضه اولیه کوین یا Initial Coin Offering که به صورت مخفف ICO نام‌گذاری می‌شود، روشی است که هنوز منسوخ نشده است؛ اما به دلیل کلاهبرداری‌های زیادی که توسط ICO صورت گرفت، راهکارهای بهتری نسبت به آن عرضه شده است.

ممکن است روش جدیدی به نام IEO و سپس با رونق حوزه دیفای، IDO در بازار بهتر از ICO باشند. در این مقاله به این پرداختیم که ICO چیست، چه ویژگی‌هایی دارد، مزایا و معایب عرضه اولیه کوین چیست و در انتها نیز به جایگزین‌های این روش جذب سرمایه پرداختیم.

سوالات متداول:

+عرضه اولیه کوین یا ارز دیجیتال چیست؟

عرضه اولیه ارز دیجیتال نوعی سیستم جذب سرمایه است، که در آن یک پروژه توکن خود را عرضه می‌کند و سرمایه‌گذاران از سراسر دنیا می‌توانند آن را خریداری کنند. در عرضه اولیه سکه، هم برای پروژه سرمایه جذب می‌شود و هم سرمایه‌گذاران می‌توانند سود نسبتا خوبی از آن به‌دست بیاورند.

+آیا شرکت در عرضه اولیه سکه ریسک دارد؟

در سال ۲۰۱۷ که جنبش ICOها بسیار داغ بود، بسیاری از پروژه‌ها از فرصت استفاده کرده و از طریق عرضه اولیه توکن‌های خود، اقدام به کلاهبرداری کردند. از آن سال به بعد، کم‌کم جایگزین‌های بهتری برای ICO ایجاد شدند، تا مشکل کلاهبرداری را به حداقل برسانند.

+تاریخچه ICO چیست؟

اولین ICO در ۳۱ جولای ۲۰۱۳ (۹ مرداد ۱۳۹۲) توسط پروژه Mastercoin به رهبری Brock Pierce و Scott Walker به طور رسمی و با اعلام عمومی برای جمع‌آوری سرمایه اولیه راه‌اندازی شد. در این عرضه اولیه، هرکسی می‌توانست با ارسال بیت کوین به یک آدرس کیف پول خاص، توکن مسترکوینز را خریداری کند.