سایفرپانک (CypherPunk) ها چه کسانی هستند؟  تاریخشان چیست و چرا باید برای ما مهم باشند؟ Cypherpunk یک جنش آزاد و فعال است که قصد دارد با استفاده از دانش رمزنگاری به ایجاد امنیت بیشتر و حفظ حریم خصوصی کمک کند. تاریخچه نخستین سایفرپانک‌ها به ۴۰۰۰ هزار سال قبل در مصر برمی‌گردد؛ این موضوع نشان می‌دهد که حریم شخصی همیشه و در طول قرن‌ها از مهم‌ترین دغدغه‌های انسان بوده است.

سایفر پانک (Cypherpunk) نام گروهیست که با هدف حفظ امنیت و حریم خصوصی کاربران در فضای اینترنت فعالیت خود را آغاز کرد. عبارت Cypherpunk از دو کلمه سایفر (Cypher) یعنی رمزگذاری و پانک (punk) که به یک جنبش فرهنگی اشاره دارد، تشکیل شده است. در این مطلب قصد داریم نگاهی به تاریخچه سایفرپانک بی‌اندازیم و با اهداف این جنبش و معروف‌ترین سایفرپانک‌ها آشنا شویم.

تاریخچه جنبش سایفرپانک

جنبش سایفر پانک، تاریخ تولد دقیقی ندارد اما می‌توان سرآغاز آن را به مصر، یونان و یا روم نسبت داد که از علم رمزنگاری برای انتقال مخفیانه پیام استفاده می‌کردند. با این حال، چیزی که ما به عنوان رمزنگاری مدرن می‌شناسیم، در حقیقت از جنگ جهانی اول شروع شد. ماشین انیگما (Enigma) دستگاهی بود که در جنگ جهانی اول توسعه پیدا کرد.

همانطور که گفتیم نخستین سایفرپانک ها ۴۰۰۰ سال قبل در شهری در مصر به نام منت خوفو (Menet Khufu) زندگی می‌کردند. از آن زمان، یک سنگ نبشته پیدا شده که احتمالا متعلق به اولین سایفرپانک بوده است. بر روی این سنگ نوشته، هیروگلیف‌هایی دیده شده که بر روی مقبره فرعون آن زمان یعنی آمنهوتب دوم حکاکی شده بود. هیروگلیف خط مصریان باستان است که در آن تصویر اشیا و جانوران را می‌کشیدند.

این حکاکی‌های غیرمعمول و عجیب، اطلاعاتی را به صورت شکل و نقاشی در دل خود مخفی کرده بود. پیام مخفی یکی از اشکال اولیه رمزنگاری (Encryptioon) به نام سیستم رمزی جانشین یا Substitution Cipher است که یکی از ساده‌ترین اشکال رمزنگاری است.

به طور کلی، این سیستم بدین گونه است که هر یک از حروف سازنده کلمه با یک نماد جایگزین می‌شوند. این جایگزینی حروف، بر اساس یک الگوی خاص انجام می‌شود. بنا به دلایل عجیبی، این سنگ نبشته قصد داشته تا این اطلاعات را رمزنگاری کند، که این اتفاق در زندگی آمنهوتب دوم اتفاق افتاده است.

پس از مدتی، این نوع رمزنگاری در سراسر مصر گسترش می‌یابد. انسان‌هایی که در آن زمان سواد داشتند، شروع به استفاده از این سیستم رمزی کردند. فرضیاتی مبنی بر این که چرا رمزنگاری در مصر رشد کرد، وجود دارد؛ یکی از این فرضیات این است که مردم قصد داشتند تا حروف رمزی را به عنوان یک روش نوشتن رایج استفاده کنند. یک فرضیه دیگر نیز می‌گوید که کسانی که از حروف رمزی استفاده می‌کردند، قصد داشتند مردم عادی را توسط این اشکال عجیب و جالب، شگفت‌زده کنند.

به هر صورت، امکان انجام این کار به همان منظوری که در دنیای مدرن امروز انجام می‌شود نیز وجود دارد: برای امنیت و حفظ حریم خصوصی؛ آنها نمی‌خواستند که مردم عادی از مراسم‌های مذهبی خاص آنها خبردار شوند. پس برای مخفی کردن دانش سری و مقدس خود، این اطلاعات را با استفاده از رمزنگاری مخفی می‌کردند.

رمزنگاری در یونان

حدود ۱۴۰۰ سال بعد، اسپارتان‌ها یک دستگاه رمزنگاری به نام ScyTale را اختراع کردند. این دستگاه درست مثل رمزنگاری مدرن، شامل یک کلید خصوصی مشخص بود که فقط کسانی که مجاز بودند، آن را در اختیار داشتند.

ظاهر این کلید به شکل یک استوانه با ابعاد مشخص بود و طرز کار آن نیز این‌گونه بود که اگر شما یک کاغذ پوستی که رمزها بر روی آن حک شده را دور آن می پیچیدید، این حروف خوانا می‌شد؛ اما فقط استوانه‌ای که شکل صحیح داشت، می‌توانست کلمات را پشت سر هم ردیف کند و پیام مخفی را نشان دهد.درست مثل سیستم رمزنگاری اولیه مصری، ScyTale نیز به راحتی رمزگشایی می‌شد؛ البته به نسبت آن زمان که تعداد افراد باسواد بسیار کم بود، این دستگاه از امنیت بالایی برخوردار بود.

رمزنگاری در روم

همزمان با دیگرانی که در امر رمزنگاری مدرن پیشرو بودند، ارتش روم نیز در تکنولوژی رمزنگاری پیشرو بود؛ ارتش روم با استفاده از رمزنگاری، نقشه‌های خود را مبنی بر از بین بردن یک شخص یا اطلاعات تاکتیکی حساس، رد و بدل می‌کرد.

جولیوس سزار، خود مخترع یکی از سیستم‌های رمزی بود؛ یک سیستم رمزی جانشین به نام سزار سایفر (Caesar Cipher). جالب اینجاست که تحقیقات رمزنگاری و توسعه آن، همیشه در زمان‌های جنگ انجام شده است.

این ماشین با موتورهای مکانیکی و قطعات الکتریکی ساخته شده بود که می‌توانست ۱۰ در ۱۱۴ کاراکتر را با هم ترکیب کند. این ویژگی، روش‌های رمزگشایی تصادفی را تا جنگ جهانی دوم غیرممکن می‌ساخت. در آن زمان آلن تورینگ (Alan Turing) یک روش برای شکستن کدهای انیگما کشف کرد؛ روشی که در حوزه رمزنگاری بسیار کارآمد بود.

سایفر پانک در دهه ۱۹۷۰

تا قبل از جنگ جهانی دوم، رمزنگاری بسیار کم‌کاربرد بود و بیشتر توسط نیروهای نظامی و سازمان‌های جاسوسی استفاده می‌شد. در اواسط دهه ۱۹۷۰ میلادی، دولت ایالات متحده آمریکا مطلبی را در مورد استاندارد رمزنگاری داده (DES) منتشر کرد. بعد از آن، مقاله‌ای در خصوص رمزنگاری کلیدهای عمومی به نام مسیرهای جدید در رمزنگاری (New Directions in Cryptography) توسط مارتین هلمان (Martin Hellman) و ویتفیلد دیفی (Whitfield Diffie) نوشته شد که نقطه آغاز تحول رمزنگاری بود.

سایفر پانک در دهه ۱۹۸۰

در دهه ۱۹۸۰ دکتر دیوید چاوم (David Chaum) در مقاله‌ای با نام امنیت بدون تعیین هویت (Security without Identification)به طور مفصل درباره موضوعاتی مانند پول نقد دیجیتال ناشناسی و سیستم‌های اعتباری مستعار صحبت کرد.

سایفر پانک در دهه ۱۹۹۰

در سال ۱۹۹۲، سه دوست با نام‌های اریک هیوز (Eric Hughes)، تیموتی می (Timothy May) و جان گیلمور (John Gilmore) تصمیم گرفتند برای بحث و تبادل نظر درباره مشکلات دنیای برنامه‌نویسی و رمزنگاری، گروهی را تشکیل دهند. این گروه سه نفره سایفرپانک نام گرفت و قرار بر این شد هر ماه جلسه‌ای به همین شکل برای دستیابی به امنیت بیشتر و حفظ حریم خصوصی افراد تشکیل شود.

سپس لیست پستی سایفر پانک Cypherpunk در سال ۱۹۹۲ ایجاد شد. ۲ سال بعد، این لیست دارای بیش از ۷۰۰ مشترک بود و در سال ۱۹۹۷، اعضای آن به بیش از ۲۰۰۰ نفر رسیدند. در این لیست پستی، افراد افکار خود را مطرح و درباره آن‌ها به بحث و گفتگو می‌پرداختند. همچنین آن‌ها توانستند یک سیستم ایمیل غیرمتمرکز تولید کنند که اگر خطایی بر روی سرور افراد رخ می‌داد، آن‌ها متوجه شوند.

در سال ۱۹۹۷ دکتر آدام بک (Adam Back)، هش‌کش (Hashcash) را به عنوان یک مکانیسم ضد اسپم ایجاد کرد. در واقع، این مکانیسم به خاطر اعمال هزینه‌های اضافی در ارسال ایمیل (مانند زمان و عملیات محاسبات) باعث غیراقتصادی شدن ایجاد اسپم می‌شد. او بر این باور بود که استفاده از هش‌کش نسبت به دیجی‌کش (Digicash) بسیار راحت‌تر است، چون هش‌کش نیازی به ایجاد حساب کاربری ندارد و در برابر خرج کردن مضاعف ایمن است.

در سال ۱۹۹۸ شخصی به نام وی دای (Wei Dai) پیشنهاد بی‌مانی (B-money) را مطرح کرد. بی‌مانی یک راهکار عملی برای اجرای توافق‌های قراردادی میان طرف‌های ناشناس بود.

سایفر پانک در دهه ۲۰۰۰

در سال ۲۰۰۴ شخصی به نام هال فینی (Hal Finney) اثبات کار قابل استفاده مجدد (RPOW) را بر اساس هش‌کش ساخت. مکانیزم‌های اثبات کار قابل استفاده مجدد، توکن‌های رمزنگاری منحصربه‌فردی بودند که دقیقا مانند خروجی خرج نشده تراکنش (UTXO) بیت کوین فقط یک بار قابلیت استفاده داشتند. اما اعتبارسنجی و محافظت در برابر خرج کردن مضاعف به وسیله یک سرور مرکزی انجام می‌شد.

در سال ۲۰۰۵، نیک سابو (Nick Szabo) پیشنهادی را برای بیت‌گلد (Bit Gold) ارائه کرد. بیت‌گلد یک مجموعه دیجیتال بر اساس طرح اثبات کار قابل استفاده هال فینی بود. مکانیزم پیشنهادی سابو کل واحدهای بیت‌گلد را محدود نمی‌کرد، او بر این باور بود که واحدها بر اساس میزان کار محاسباتی باید ارزش‌های متفاوتی داشته باشند.

در نهایت در سال ۲۰۰۸ فردی ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto)، وایت پیپر بیت کوین را با استناد به هش‌کش و بی‌مانی منتشر کرد. در واقع، ساتوشی ناکاموتو در ایمیلی اعلام کرده بود که از دکتر آدام بک مطالبی را در مورد بی‌مانی آموخته است. ناکاموتو با ایجاد سیستمی که قابلیت استفاده، توسعه و فورک را داشت باعث پیشرفت بزرگی شد. شبکه بیت کوین نیز از طریق اهدای ارز دیجیتال BTC به ادامه فعالیت سازمان‌هایی مانند ویکی‌لیکس (WikiLeaks) کمک کرد و موجب تقویت جنبش سایفر پانک Cypherpunk شد.

ساتوشی ناکاموتو با ایجاد سیستمی که قابلیت استفاده، توسعه و فورک‌شدن را داشت باعث پیشرفت بزرگی شد. بلاکچین بیت کوین نیز از طریق اهدای ارز دیجیتال BTC به ادامه فعالیت سازمان‌هایی مانند ویکی‌لیکس، به‌ویژه پس از قطع سیستم مالی سنتی آن‌ها کمک کرد و موجب تقویت جنبش سایفر پانک شد. جدول زیر مروری خلاصه بر تاریخچه قرن اخیر سایفرپانک تا زمان ایجاد بیت کوین است.

تکامل Cypherpunk در ۵۰ سال گذشته

چیزی که ما به عنوان رمزنگاری مدرن می‌شناسیم، در اصل از جنگ‌های جهانی اول و دوم شروع شده است. نخستین ماشین انیگما (Enigma) در طی جنگ جهانی اول توسعه یافت؛ این ماشین با موتورهای مکانیکی و دنده‌هایی با قطعات الکتریکی ساخته شده بود. انیگما قادر بود ۱۰ در ۱۱۴ کاراکتر را با هم ترکیب کند که این قضیه، روش‌های رمزگشایی شانسی را در آن زمان تقریبا غیرممکن می‌کرد.

رمزگشایی انیگما تا جنگ جهانی دوم غیرممکن بود؛ یعنی تا زمانی که آلن تورینگ (Alan Turing) یک روش برای شکستن کدهای انیگما کشف کرد. روش آکادمیک تورینگ در زمینه‌های بسیاری از جمله رمزنگاری، تاثیرگذار و کارآمد بود.

در زمان جنگ، توسعه رمزنگاری تشدید شد؛ حکومت‌ها برای کشف تکنیک‌های رمزنگاری، سرمایه زیادی اختصاص دادند. در نهایت آنها رمزنگاری را به قدری قدرتمند کردند که خودشان هم نمی‌توانستند پیام مخفی شده را رمزگشایی کنند. در ادامه نگاهی به اتفاقات ۵۰ سال گذشته در این حوزه می‌اندازیم.

هدف جنبش سایفر پانک چیست؟

مهم‌ترین اصلی که در مانیفست سایفر پانک به آن اشاره شده، اهمیت حفظ حریم خصوصی است. آنها معتقدند:

حریم خصوصی یکی از نیازهای جامعه آزاد در عصر دیجیتال است و به معنای پنهان‌کاری نیست. یک مسئله شخصی چیزیست که شخص نمی‌خواهد همه از آن باخبر شوند، اما یک مسئله پنهان چیزیست که شخص نمی‌خواهد حتی یک نفر از آن مطلع شود. حریم خصوصی به معنای این است که هر شخص به اراده خود، هویت و اطلاعاتش را در اختیار جهان قرار دهد.

جنبش Cypherpunk به دنبال دستیابی به جامعه‌ای است که در آن کاربران بتوانند بدون دخالت دولت و شرکت‌ها، در مورد پنهان کردن و یا افشای اطلاعات خود تصمیم بگیرند. بسیاری از سایفر پانک ها بر این باورند که دولت‌ها اطلاعات انبوهی از شهروندان را در اختیار دارند و افشاگری‌های افرادی مانند ادوارد اسنودن (Edward Snowden) نیز مهر تاییدی بر این موضوع است. به طور کلی می‌توان گفت جنبش سایفر پانک مدافع عدم دخالت دولت و بانک‌های مرکزی در تراکنش‌های پولی است و بر این باور است که چنین نهادهایی نمی‌توانند از تقلب، اختلاس و پولشویی جلوگیری کنند.

نقش سایفر پانک در ارزهای دیجیتال

علی‌رغم اینکه طی چند سال گذشته دنیای ارزهای دیجیتال رشد کرده‌اند اما به نظر می‌رسد آن‌چنان که بایدوشاید به دغدغه‌های مربوط به حریم خصوصی پرداخته نشده است. بسیاری از کاربران اولیه بیت کوین تصور می‌کردند که هویت آن‌ها کاملا ناشناس باقی می‌ماند، اما این‌طور نیست.

برای آشنایی بیشتر با ارزهای دیجیتال، مقاله تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز را بخوانید.

شواهد حاکی از آن است که مجریان قانون می‌توانند در حین تحقیقات خود کاربران بیت کوین را از حالت ناشناس خارج کنند. اما با همه اینها، اگر بخواهیم نیمه پر لیوان را ببینیم، در طول این سال‌ها به منظور افزایش حریم خصوصی کاربران ارزهای دیجیتال، سیستم‌ها و روش‌های بسیاری توسعه یافته‌اند. برخی از آن‌ها عبارتند از:

کیف پول اچ دی (HD)

کیف پول اچ دی بر اساس استاندارد BIP32 ساخته شده و تفاوت اصلی آن با سایر کیف پول‌ها، ارتباط بین کلیدهای عمومی و خصوصی است. در واقع این نوع کیف پول، الگوهای غیرقابل حدس و بدون نیاز به پشتیبان‌گیری را برای کلیدهای خصوصی و عمومی ایجاد می‌کند. این کیف پول‌ها برای اولین بار توسط گرگوری مکسول (Gregory Maxwell) معرفی و بیشتر برای ذخیره بیت کوین و اتریوم استفاده می‌شود.

امضای حلقوی

امضای حلقوی نوعی امضای دیجیتال و رمزنگاری شده است که در سال ۲۰۰۱ توسط ۳ شخص به نام‌های رون ریوست (Ron Rivest)، آدی شامیر (Adi Shamir) و یائل تاومان (Yael Tauman) معرفی شد. این مفهوم تا حدودی شبیه به تراکنش‌های چند امضایی است، با این تفاوت که هیچ راهی برای شناسایی امضا کننده واقعی تراکنش وجود ندارد.

هدف اولیه امضاهای حلقوی این بود تا اطلاعات محرمانه، به ویژه برای مقامات دولتی بدون این که مشخص شود چه کسی آنها را فاش کرده، افشا شود. به عنوان مثال، مونرو (Monero)، یکی از رمزارزهایی است که از امضای حلقوی استفاده می‌کند. در بلاکچین مونرو امضای تمام اعضا جمع‌آوری و سپس تراکنش تایید می‌شود. در این صورت، هیچ کس نمی‌تواند تشخیص دهد که امضا متعلق به چه کسی است و هویت فرستنده مخفی می‌ماند.

اثبات دانش صفر

پروتکل اثبات دانش صفر روشی است که توسط آن یک طرف (اثبات‌کننده) می‌تواند به طرف دیگر (تایید کننده) ثابت کند که چیزی درست است، بدون این که هیچ اطلاعاتی به غیر از این واقعیت فاش شود. این فرایند نیاز به افشای اطلاعات یا داشتن شاهد برای اثبات صحت هر ادعایی را از بین می‌برد و حریم خصوصی را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد. زی‌کش (ZCash) اولین پروتکلی ارز دیجیتالی بود که از الگوریتم اثبات دانش صفر استفاده کرد. بنابراین، زمانی که با این ارز دیجیتال تراکنش انجام می‌دهید در عین استفاده از الگوریتم اجماع بلاکچین موردنظر، می‌توانید محافظی رمزنگاری‌شده برای داده‌های خود ایجاد کنید.

آدرس‌های ECDHM

آدرس‌های ECDHM طرح‌های آدرس بیت کوین هستند که حریم خصوصی را افزایش می‌دهند. این آدرس‌ها‌ را می‌توان به صورت عمومی به اشتراک گذاشت. هم‌چنین فرستندگان و گیرندگان تراکنش‌ها برای ردیابی آدرس‌های سنتی بیت کوین که ناظران بلاکچین قادر به پیش‌بینی آن‌ها نیستند، از آدرس‌های ECDHM  استفاده می‌کنند. در نتیجه، می‌توان بدون از دست‌دادن حریم خصوصی، از آدرس‌های ECDHM مجددا استفاده کرد.

چرا سایفر پانک رشد کرد؟

“چیزی برای مخفی کردن نیست” بحثی مشترک در بین مردمی است که می‌خواهند از رمزنگاری استفاده کنند. این مبحث می‌گوید که اگر شما چیزی برای مخفی کردن ندارید، چیزی هم برای ترسیدن ندارید!

مشکلی که در اینجا مطرح است، این است که چیزهای زیادی هستند که شما می‌خواهید آنها را خصوصی نگه دارید و آنها لزوما غیرقانونی یا از نظر اخلاقی، اشتباه نیستند. مردم فکر می‌کنند که هزینه از دست دادن امنیت زیاد به چشم نمی‌آید و با کمی تاخیر اثرات آن را می‌بینند. بسیاری از مردم تا زمانی که امنیتشان را از دست نداده‌اند، اهمیت آن را درک نمی‌کنند. سایفر پانک بر روی این قضیه تمرکز داشت.

در سال ۲۰۱۸، دولت چین ۲۳ میلیون بار مردم این کشور را به اسم “اعتبار ناکافی” از خرید بلیت هواپیما منع کرد، که این دقیقا مانند شرایط یک پادآرمانشهر (Dystopia) بود. بسیاری از مردم توسط این سیستم احساس خطر کردند. حتی از این اتفاق، یک اپیزود از سریالی به نام NoseDive که از شبکه Netflix پخش می‌شد، ساخته شده است.

در اصل، روش اعتباردهی هنوز هم توسط شرکت‌های تکنولوژی در چین، در پوشش امنیت مردم ظاهر می‌شود؛ شما توسط خرید بازی‌های کامپیوتری بیش از حد و یا به اشتراک گذاشتن اخبار جعلی، اعتبار خود را پایین می‌آورید.

دولت چین با روش‌های دیگری نیز مثل کاهش سرعت اینترنت، شهروندان را از تحصیلات خوب و یافتن شغل مناسب منع می‌کند و برخی اوقات، حتی حیوانات خانگی را نیز از آنها می‌گیرد.

پس کمبود سیستم‌های استاندارد و درست، امروزه جالب نیست و باعث ضرر افراد می‌شود؛ این دقیقا سیستمی است که سایفر پانک ها از آن بیزارند. امروزه تکنولوژی در زندگی همه ما ریشه دوانده است و اطلاعات زندگی شخصی ما، توسط دولت‌ها بیشتر جمع آوری می‌شود؛ همین باعث می‌شود که امنیت و حریم خصوصی ما به خطر بیافتد.

امروزه رمزنگاری به شیوه‌های مختلف وارد زندگی ما شده است. در واقع در همین حینی که شما دارید این مقاله را می‌خوانید، ممکن است از این سیستم‌ها یا در کل از رمزنگاری استفاده کرده باشید؛ برای مثال، گواهینامه SSL به شما اجازه می‌دهد که یک اتصال امن بین مرورگر خود و سرور ایجاد کنید. این قضیه شما را در برابر لو رفتن اطلاعاتی نظیر کارت بانکی، محافظت می‌کند. این تنها یکی از موارد بسیار زیادی از کاربردهای رمزنگاری مدرن است.

جا دارد که تشکر ویژه‌ای بکنیم از سایفر پانک ها، که در زمان جنگ رمزی مبارزه کردند تا بتوانند امنیت را برای ما به ارمغان بیاورند. حالا ما به لطف وجود ایشان، دارای رمزنگاری هستیم؛ رمزنگاری‌ای که باعث به وجود آمدن تکنولوژی فوق العاده‌ای مثل بلاکچین و ارزهای دیجیتال شده است.

آشنایی با معروف‌ترین سایفر پانک ها

جولیان آسانژ  (Julian Assange): جولیان آسانژ بنیان‌گذار ویکی‌لیکس، مشهورترین سایفرپانک این لیست است. این وب‌سایت در سال ۲۰۰۶ پایه‌گذاری شد و در سال ۲۰۱۰ به شهرت جهانی رسید، اما آسانژ می‌گوید که از ۱۹۹۳ یا ۱۹۹۴ به این جنبش پیوسته است.

جیکوب اپلبام (Jacob Appelbaum): جیکوب یکی از توسعه‌دهندگان مرورگر Tor و سخنگوی وب‌سایت ویکی‌لیکس است.

برام کوهن (Bram Cohen): او بنیان‌گذار پلتفرم اشتراک‌گذاری فایل بیت‌تورنت (BitTorrent) و همچنین بنیان‌گذار چیانتورک (Chia Network) و توسعه‌دهنده ارز دیجیتال چیا (Chia) است.

ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto): ناکاموتا بنیان‌گذار بیت کوین، پادشاه ارزهای دیجیتال جهان است. متاسفانه غیر از این مورد، اطلاعات بیشتری در خصوص هویت او در دست نیست.

زوکو ویلکاکس اوهرن (Zooko Wilcox-OHearn): یک مهندس علوم کامپیوتر است که به ایجاد پروتکل‌های شبکه امن و انعطاف‌پذیر برای ذخیره‌سازی و انتقال رمزارز شهرت دارد. او هم‌چنین توسعه‌دهنده دیجی‌کش (DigiCash) و بنیان‌گذار شبکه زی‌کش (Zcash) است.

ماکسی مارلین اسپایک (Moxie Marlinspike): بنیان‌گذار سازمان نرم‌افزاری اوپن ویسپر سیستمز (Open Whisper Systems) و توسعه‌دهنده نرم‌افزار سیگنال (Signal) است.

فلیپ زیمرمن (Philip Zimmermann): خالق حریم خصوصی کامل با نام پی‌جی‌پی (PGP 1.0) است.

اوا گالپرین (Eva Galperin): محقق بدافزار، مدافع امنیت و فعال بنیاد Electronic Frontier Foundation است.

آدام بک (Adam Back): آدام بک مخترع هش‌کش (Hashcash) و هم‌بنیان‌گذار بلاک استریم (Blockstream) است.

رابرت هتینگا (Robert Hettinga): بنیان‌گذار کنفرانس بین‌المللی رمزنگاری مالی و مبتکر ایده رمزنگاری مالی به عنوان زیرمجموعه کاربردی رمزنگاری است.

حرف حساب سایفرپانک‌ها چیست؟

وقتی به مغازه‌ای مراجعه می‌کنید و مجله‌ای را می‌خرید و پول نقد را به صندوق‌دار می‌دهید، نیازی نیست که هیچ‌کس بداند هویت شما چیست! وقتی از سرویس‌دهنده ایمیل‌تان می‌خواهید پیام‌هایتان را دریافت یا ارسال کند، نیازی نیست که بداند هویت شما چیست یا با چه کسانی صحبت می‌کنید. او فقط باید بداند که چطور پیام را به مقصد برساند و چقدر شما به او هزینه‌ی خدمات بدهکار هستید.

اما وقتی که هویت شما توسط سازوکارهای ضمنی آشکار شود، دیگر حریم خصوصی ندارید. این دیدگاه سایفر پانک هاست، کسانی که مغز متفکر ایجاد ارزهای دیجیتال و بلاکچین‌ها بودند و گسترش و توسعه رمزارزها نیز گواهی بر موفقیت جنبش آن‌هاست. هرچند هنوز نگرانی‌های بسیاری در مورد حفظ حریم خصوصی کاربران کریپتو مطرح است، اما به دلیل تلاش‌های بی‌وقفه سایفر پانک ها Cypherpunk ها چشم‌انداز آینده آنها مثبت ارزیابی می‌شود.

سخن پایانی

سایفر پانک‌ ها معتقد هستند که حفظ حریم خصوصی حتی در برابر دولت‌ها جزء حقوق اساسی انسان است. آن‌ها می‌دانند که ضعف امنیتی یک سیستم به هر دلیلی از جمله دسترسی «مقامات مورد اعتماد» باعث ناامن شدن سیستم برای همه کاربران آن می‌شود. کار سایفر پانک‌ها کدنویسی است. آن‌ها می‌دانند که برای حفظ حریم خصوصی باید نرم‌افزار تهیه شود و بنابراین این مسئولیت را برعهده می‌گیرند. سپس کدهای نوشته شده را منتشر می‌کنند تا اولا سایر سایفر پانک‌ها هم از دانش آن‌ها بهره‌مند شوند و ثانیا با حمله دیگران کدهای خودشان را ارتقا و بهبود دهند.

سوالات متداول:

+سایفر پانک ها چه کسانی هستند؟

سایفر پانک (CypherPunk) یک جنبش آزاد و فعال است و هدفی که دنبال می‌کند، حفاظت از حریم خصوصی و بهبود امنیت با استفاده از دانش رمزنگاری است.

+نخستین سایفر پانک چه کسانی بودند؟

حفظ حریم خصوصی از نیازهای اساسی بشر بوده و سایفر پانک CypherPunk تاریخچه‌ای طولانی دارد. طبق مدارک موجود اولین سایفر پانک ها را می‌توان مصری‌ها در ۴۰۰۰ سال قبل دانست.

+ارتباط سایفر پانک و بیت کوین چیست؟

سایفر پانک‌ها از ابتدا به دنبال حفظ حریم خصوصی بودند و این موضوع شاید در مراودات مالی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. علم رمزنگاری طی دهه‌های گذشته پیشرفت‌های زیادی کرد و سرانجام ساتوشی ناکاماتو توانست بیتکوین، اولین سیستم پرداخت همتا به همتا و غیرمتمرکز را ایجاد کند. بیت کوین نه صد درصد، اما حریم خصوصی را تا حد مطلوبی نسبت به گذشته حفظ می‌کند.